Görmediğimize İnanmayalım mı?
Bir gülü, bir kelebeği, bir fecir manzarasını, anadan doğma âmâ bir insana…
Değerli Okuyucularımız;
Hayat, hep aynı yöne sürdürülen yolculuk... Bir takvim denizidir, dönüşü imkânsız kılan... Gemilerimizi yakan, ne iyi ki kaderdir. Şimdi, geride bıraktıklarımızın arkasından koşuyoruz soluk soluğa... Ve zaman öyle hızlı ki, yetişmemiz düşünülemez.
Doksaniki’nin son sayısı “sorularınıza” ayrıldı. Hatırlayacağınız gibi “sorular dosyası”nın ilki, Eylül ayında takdirinize sunulmuştu. O zamandan itibaren gönderdiğiniz mektuplar ve hatta sorular, bizi bir ikinci dosya sayı için kolları sıvamaya zorladı. Elinizdeki sayı, bir bakıma ZAFER ve okuyucusunun müşterek eseridir. Abone hizmetinin hızlandığı şu günlerde, yeni okuyuculara derginin tanıtılması için iyi bir fırsat olan bu sayıyı, biraz fazla bastık. Eylül sayısının gördüğü büyük alâka da, bize böyle bir teşebbüs için cesaret verdi. Şu an elimizde kalmayan o sayıyı, iki küçük kitapçık halinde sunuyoruz.
…
Yeni bir yıla girerken, 1992 yılını birlikte geçirdiğimiz siz vefakâr okuyucularımızdan tek ama çok büyük ricamız ZAFER’le olan beraberliğinizi devam ettirmenizdir. Bu, sadece basit bir istek değil... ZAFER’le kurduğunuz sıcak dostluğu, önümüzdeki senelere de taşıyacağınıza yürekten inanıyoruz.
Lütfen siz de abone olmakta ve bir dostunuzu daha abone yapmakta gecikmeyiniz.
Bir yıl boyunca birlikte olduğumuz siz okuyucularımıza ve dergiciliğin vazgeçilmez çilesini paylaştığımız herkese teşekkür ediyoruz.
Saygılarımızla
