Birkaç arkadaşımla beraber temiz hava alır, tefekkür ederiz diye yaylada gezmeye çıktık. Çimenler ıslaktı ve yerlerçamurluydu. Ayağımız kaymasın diye dikkatli dikkatli yürüyorduk.
Derken bir arkadaşımın ayağı kaydı ve yere düştü. Pantolonu kirlenmişti. Yanımızda suyumuz az olduğundan kabaca yıkadık ve yolumuza devam ettik.
Yere düşen arkadaşımızın yürüyüşü değişmişti. Az önce bastığı yere bakmaktan başını kaldıramayan insan gitmiş, rahat rahat yürüyen bir insan olmuştu… Üstüm pislenir endişesi kalmamıştı.
Diğer bir arkadaş bana dönerek dedi ki; “Bak kardeş, insan temizken dikkat eder de, bir yerine pislik bulaştı mı o titizlik gider. İnsan da bir günaha bulaşırsa böyle olur, önceden dikkat ettiği şeylere eskisi gibi dikkat etmez olur.”
Düşüp kirlenen arkadaş da bu cümleyi tamamladı: “Evet çok doğru” dedi, “Çamura bulaştın mı titizlik biter; günaha bulaştın mı takva gider.”