TR EN

Dil Seçin

Ara

Ev Hayali / Bir Hatıra

Ev Hayali / Bir Hatıra

Mevsimin kış, havaların ayaz mı ayaz, karın da lapa lapa yağdığı bir zamanda bir boz ayı ağır ağır dolaşıyormuş ormanın derinliklerinde. Yiyeceği bir şeyi de, sığınacağı mağarası da yokmuş.

Derinden bir ah çekmiş ve homurdanıp kendi kendisine söz vermiş:

“Ah bir bahar gelsin, havalar ısınsın, gelecek kış için öyle bir ev yapacağım ki, eşi benzeri olmayacak; direkleri gül ağacından, çatısı ıhlamur ağacından, altıma da on koyun postundan döşek koyacağım...”

Böyle güzel hayaller içerisinde kış boyu dolaşmış durmuş. Sayılı günler de gelip geçmiş...

Havalar ısınmaya başlayınca, karlar erimiş, dereler çağlamış, orman yeşermiş, her taraf coşmuş...

Sıcaklar iyice bastırınca, ayı da tembel tembel bir ağacın dibinde yatıyormuş. O an aklına kışın hayalini kurduğu ev gelivermiş. Etrafını şöyle bir süzen ayı yine homurdanıp söylenmiş:

“Şu havaya bak, şu sıcağa bak, bir daha kışın gelmesine imkân var mı?..” demiş. Ardından başlamış gülmeye, ayaklarını da havaya dikmiş ve “Aha” demiş, “Dört direği de diktim, geriye ne kaldı ki!..”

...

Boşuna dememişler: Tembelin sözü çoktur ama bir işe yaramaz.