Bir gezi sırasında hedefimiz Kars’tan yola çıkıp, Çıldır Gölü’nü gördükten sonra Gürcistan’a—pek gidilmeyen—Ahıska bölgesinden giriş yapmaktı.
Kars’ta sabah hava oldukça sıcaktı. Ve hazırlanıp koca dağlara doğru hareket ettik. Yola çıkışımızdan bir saat kadar sonra sıcak hava yavaş yavaş serinlemiş, yemyeşil ağaçların yerini karlı dağlar almıştı. Seyahatimizin bu bölümü otobüsle yaklaşık 4-5 saat sürmüştü.
Her zaman olduğu gibi otobüsün arkasında Selim Gündüzalp abimizle sohbet ederken yolun nasıl geçtiğini anlamıyorduk.
Dağlardan geçerken Selim abimiz, Rabbimizin lütuflarından bahsetti. Yeşilliklerden, çiçeklerin, ağaçların güzelliklerinden, az önce güneşli sıcak havanın ardından şimdi karla karşılaşmış olmamızdan konuştuk… Selim abimiz sohbetin bir yerinde, Cenab-ı Hakk’ın hikmetlerinden, ağaçlardan, dağlardan, kardan bahsederken “Bazıları düşünmeden bunlara ‘doğa olayı’ diyor, olur mu hiç!.. Allah yaratmasa bunlar kendi kendine olacak şeyler değil” diye vurgulamıştı.
Geçtiğimiz yerleri seyrederken, Rabbimizin nimetlerini fark ettiren o kadar güzel sohbetler edildi ki, adeta uygulamalı tefekkür dersi oldu…
Derken dağların zirvesine vardığımızda karla kaplı bir köyde küçücük bir benzin istasyonunda mola verdik.
Otobüsten iner inmez karşımdaki manzaradan etkilenip hemen arkamdaki Selim abiye döndüm ve “Abi şu doğa harikasına bak” deyiverdim. O anda olan oldu!.. Yüz ifadesi bir anda değişen Selim abi sitem etti: “Ne doğası kardeşim; Allah diyeceksin!.. Tüh senin diline… Saatlerdir yolda ne konuştuk biz?”
Evet, yaşadığımız şeyler hayatımıza yön verir. Kullandığımız kelimeler bizi şekillendirir. İnanın o günden beri konuşurken doğru kelimeleri kullanmak için özen gösteriyorum. Özellikle de “doğa” kelimesini kullanırken…