Hz. Muhammed’in (asm) Üstün Özellikleri

Hatemü’l-Enbiya/Son peygamberdir:

Peygamberlik kurumu kendisiyle birlikte tamamlanmıştır.

“Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir. Ancak o Allah’ın Resûlü ve Hatemü’l-Enbiya’dır. Allah her şeyi hakkıyla bilendir.” (Ahzab, 33/40)

Bu ayetin metninde geçen “Hatemu’n-Nebiyyin / Hatemü’l-Enbiya,” terkibi, “Hatemu’l-mürselin” tabirine tercih edilmiştir. Çünkü nebi kavramı, resul kavramına göre daha genel bir anlam taşır ve içinde onu da ihtiva eder. Hz. Peygamberin “son peygamber” olduğu gerçeği bir hadiste şöyle ifade edilmiştir: Ebu Hüreyre (ra) anlatıyor: Hz. Peygamber (asm) şöyle buyurdu:

“Şüphesiz benimle diğer peygamberlerin durumu şu misale benzer: Adamın biri bir saray yapmış, onu güzelleştirip mükemmel bir şekilde tamamlamış, fakat bir tuğla yeri boş kalmıştır. Herkes gelip bu saraya giriyor ve ona hayran kalıyor ve: ‘Şu boş kalan tuğla yeri olmasa, bu köşke diyecek yok!’ diyorlar. İşte ben o köşkü tamamlayan tuğlayım.” (Tirmizi, Emsal, 2)

Dini Ebedîdir:

Getirdiği Kur’an ve İslam Dini Kıyamete Kadar Geçerlidir

“Bir zikir olan Kur’an’ı Biz indirdik ve onun koruyucusu da elbette Biziz.” (Hicr, 15/9)

Risaleti Umumidir: 

Kendinden önceki peygamberler belli bir topluma veya kavimlere gönderilmiştir, fakat Hz. Muhammed (asm) tüm insanlara ve cinlere peygamber olarak gönderilmiştir.

“Biz seni ancak bütün insanlara bir müjdeci ve bir uyarıcı olarak göndermiş bulunuyoruz.” (Sebe, 34/28) mealindeki ayette bu gerçeğin altı çizilmiştir.

Ebu Hureyre’nin (ra) anlattığına göre, Hz. Peygamber (asm) şöyle buyurdu:

“Ben altı şeyle diğer peygamberlerden üstün kılındım: Az sözle çok şey ifade etme kabiliyeti bana verildi. Düşmanın kalbine korku salınarak zafere ulaşmam sağlandı. Savaştan alınan ganimetler bana helal kılındı. Bütün yeryüzü benim için temiz bir mekân ve bir mescit kılındı. Ben bütün insanlara peygamber gönderildim. Peygamberler zinciri benimle son buldu.” (Müslim, Mesacid, 5)

En Büyük Mucizeye Sahiptir: 

Diğer peygamberlerin peygamberlik belgeleri gözle görülen mucizeler türünden idi. Dolayısıyla da bu mucizeler maddî türden olduklarından dolayı da tesirleri geçici olup, zamanla değerlerini yitirmişlerdir. Söz gelimi, bugün hiç kimsenin bir zaman ejderha olan Hz. Musa’nın (as) asasını, o olağanüstü haliyle görüp de Hz. Musa’nın (as) peygamberliğine iman etme şansı yoktur. Oysa Hz. Muhammed’in (asm) en büyük mucizesi olan Kur’an-ı Kerîm, hem manevî hem aklî bir mucizedir. Bu özelliğiyle de o, zaman üstü bir konuma sahiptir. Hatta zaman ihtiyarladıkça, Kur’an gençleşiyor, mucizelik yönü daha da parlıyor.

Hz. Peygamber (asm), Kur’an’ın bu yönünü şöyle açıklamıştır: 

“Allah’ın gönderdiği peygamberlerden her birine mutlaka insanların onun gibi bir şeyi görmekle imana geldiği bir mucize vermiştir. Ancak bana verilen mucize ise onlardan farklı olarak Allah’ın bana gönderdiği bir vahiydir. Bu yüzden kıyamet günü, onların hepsinden daha fazla tâbileri (uyanları) bulunan bir peygamber olacağımı ümit ediyorum.” (Buharî, İtisam, 1)

Ümmeti, ümmetlerin en hayırlısıdır:

Aşağıda meali verilen ayette bu gerçeğe vurgu yapılmıştır:

“Siz, insanlar için ortaya çıkarılmış en hayırlı bir ümmetsiniz. İyiliği emreder, kötülükten sakındırırsınız ve Allah’a iman edersiniz. Eğer kitap ehli de iman etseydi, bu elbette onlar için daha hayırlı olurdu. Onlardan iman edenler var, ama pek çoğu yoldan çıkmışlardır.” (Âl-i İmran, 3/110)

Hz. Peygamber (asm) ve ümmeti dünyada son peygamber ve son ümmet olmakla beraber, ahirette en önde bulunacaklardır. (Buharî, Cuma 1, 12; Müslim, Cuma, 19-21)