Ağaçlar Korkmasın
Bir Hatıra
Hani derler ya, “Karıncadan ibret al, yazdan kışı karşılar.” diye; işte bizim köyümüzde de sonbaharın sert rüzgârları esmeden, kış bastırmadan yapılacak en önemli hazırlıklardan biri yakacak hazırlamaktı.
Köylüler bazı günler toplanır ve ormana odun hazırlamaya giderlerdi.
Bir gün yine oduna gitmek için baltalar bilendi, öküzler kızağa koşuldu ve hazırlıklar tamamlanmıştı.
İyi kalpli, derviş timsali Bekir Amcamız da omzunda baltasıyla çıktı geldi, katıldı bu kervana. Fakat Bekir Amcanın baltası eski ceketine sarılı ve bir iple güzelce bağlanmıştı.
Onu böyle görenler şaşırıp, “Hayrola Bekir Amca, bu ne hal...” diye alaylı bir sesle sordular.
Bekir Amca ise onların bu tavrını umursamadı; ciddi, ağır başlı, ama güzel mi güzel bir cevap verdi:
“Bakın çocuklar; ormanda yürürken baltanın ucu ağaçları yaralayabilir; hem belki de balta onları korkutabilir. Bunun için ağzını sardım. Onların da canı var; onları da Allah yarattı.”
...
Şimdi düşünüyorum da, bir yanda Batı medeniyetinin yetiştirdiği gözünü kırpmadan insanları öldüren, çoluk çocuk katleden caniler; diğer yanda İslam medeniyetinin yetiştirdiği melek gibi iyi niyetli güzel insanlar... Medeniyet ismine hangisi layık acaba?..