Huzur Gölü

Aralık - ocak ayı

Bir görsen manzarayı:

Beyaz kürk giymiş orman

Göl donmuş... donmuş zaman.

 

Dallar semâda gibi

Sessiz... duâda gibi...

Bir haşyetli zaman ki,

Çamlar secdede sanki!..

 

Huzur Gölü, huzurlu

Dede, daha bir nurlu

Sırtında kalın gocuk,

Peşinde yedi çocuk...

 

Kışın sert günlerinde

Buz, gölün üzerinde

İyice kalınlaşır,

Kırılmaz; çok yük taşır!..

 

Fırsat bu fırsat diye

Çocuklara hediye:

Dede keseri kapar,

Büyük bir kızak yapar

 

Ama, tuhaf bir kızak

Sandalı bağlayarak

Üstüne yerleştirir!..

Ola ki, buz incelir,

 

Buz kırılıp çökse de

Tedbiri almış Dede!..

Göl, pek rüzgârsız kalmaz

Karayel, Yıldız, Poyraz...

 

Şişer yamalı yelken

“-Yola çıkalım erken,

Bismillâh heyamola

Haydi uğurlar ola!..” ...

 

Kaptan, yedi tayfası

Buzda sandal sefâsı!..

...Yazık, vaktimiz doldu,

Ne çabuk akşam oldu!..

 

Gün kısa... kış ya mevsim

Buzlarda binbir resim,

Seyrederler gurub’u:

Bir pembe gül şurubu...

 

Böyleydi Huzur Gölü

Sevgi ile örülü...

Dönerler... vakit gece

Evde sürer eğlence:

 

Ocak başı, şahane

Külde kebap kestane,

Tarçınlı sıcak sahlep…

Dört mevsim kış olsa hep!..