İbni Sina henüz çocukken, babası onu, matematik ağırlıklı eğitim veren özel bir okula yazdırmış.
Fakat İbni Sina, gördüğü derslerden cebir ve geometride bir türlü başarılı olamamış. Bunun üzerine ümidini yitirip okuldan kaçmış. Babasından korktuğu için eve dönememiş ve yoldan geçmekte olan bir kervana katılıvermiş.
Kervan bir zaman gittikten sonra konaklamış. Kervanbaşı da yolcuların en küçüğü olan İbni Sina’yı, su getirmesi için yakın bir kuyuya göndermiş.
İbni Sina kuyuya varıp kovayla kuyudan su çekmeye başlamış ama kovanın ipinin sürtündüğü taşı kesmesi dikkatini çekmiş.
“Hayret” demiş kendi kendisine, ‘’Nasıl olur da yumuşak ip, sert taşı böyle keser?”
Ve kararını vermiş, “Madem bu ip, aynı yere sürterek taşı bile kesiyor. Elbette benim aklım da azim ve gayretle çalışarak cebiri ve geometriyi kesebilir!”
Ve ardından kovayı da kervanı da bırakarak koşar adım okuluna geri dönmüş.
Asırlarca “tıp dehası” olarak anılacak olan İbni Sina, yaşadığı bu olayı ve çıkardığı dersi arkadaşlarına ve hocalarına anlatmış.
İşte “aklı kesmek” deyimi de onun yadigarı olmuş.
•••
Bu deyim, “zor bir işin çalışarak başarılabileceğine inanmayı” anlatmak için söylenir olmuş.