Bal arıları her zaman beraberdirler. Özellikle de kışın. Onlar, dondurucu soğuklarda uyanık kalan kuzey yarım küredeki çok az böcekten biridir.
Kışın zor şartlarını atlatmayı nasıl mı başarırlar?
Elbette hiçbir şey başıboş olmadığı gibi, arılar da kendi haline bırakılmamış. Sevki ilahi ile toplanarak, paylaşarak ve yine öğretildiği gibi iletişim kurarak.
Yaz boyunca nektar toplayıp, bu nektardan bal mumundan peteklerin gözlerini bal ile doldurmak için çalışırlar.
Ve sonbaharın sararmış güneşi ve dökülmüş yapraklarıyla birlikte havalar da soğudukça toplanma, toparlanma vakti gelmiştir.
Ve o zaman kovanın birliğini temsil eden kraliçe arının etrafında toplanırlar. Hatta hava ne kadar çok soğursa, o kadar sıkı sıkıya bir araya gelirler. Ve hepsi toplandığında futbol topu büyüklüğünde bir kütle haline gelirler.
Kovanın sıcaklığı tehlikeli seviyelere düştüğünde, dış kısımdaki arılar, alarm işareti verirler; bu işaret nedir, nasıl anlamalıdır, bunu her arı bilir. Ve arı topluluğu titremeye başlar; ısı oluşturmak için uçuş kaslarını çalıştırıp sıcaklık üretirler.
İşçi arılar, kümenin daha sıcak olan merkezinden, dışına doğru yer değiştirirler. Böylece dışta kalanlar ölmekten kurtulmuş olurlar…
İşte bu anlattıklarımız, yukarıda dediğimiz ‘sevki ilahi’yi, yani her işinde güzellikler, hikmetler, faydalar olan Allah’ın sevk etmesi.
Nasıl sevk eder diye mi soruyorsun?
İster senin kalbine ilham verdiği gibi o küçük arıya ilham vererek;
İster onda yarattığı bir ihtiyaçla onu bir yöne sevk ederek;
İster soğuk, sıcak gibi bir unsuru kullanarak yönlendirir onları.
Bunu akıllı olmadığı halde akıllıca işler yapan her canlıda görmüyor muyuz! Elbette görüyoruz. Onlar akıllı olmadıkları halde akıllıca ve harika işler yapıyorlar; demek ki bunları kendileri yapmıyor, birisi onları sevk edip çalıştırıyor. Biz de buna saçma bir kelime olan içgüdü değil, Allah’ın yönlendirmesi diyoruz.