Bir tüccarın dükkânı kasabanın çarşısında, evi ise kasabanın yanındaki tepedeymiş. Evinin uzun ve meşakkatli bir yolu varmış.
Tüccar her sabah bu uzun ve yorucu yoldan işine gelir; akşam da evine dönermiş.
Komşuları bu tüccarın böyle gidip gelmesine şaşar, “Bu zor ve yorucu yol her gün nasıl çekilir, insan buna nasıl dayanır…” diye meraklanır dururlarmış.
Bir gün bir arkadaşı dayanamayıp sormuş, “Yahu” demiş, “her gün bu yolu gidip gelmekten hiç mi yorulmazsın; bu zorluğa nasıl tahammül ediyorsun?!.”
Tüccar, arkadaşına her zorluğu çekilir kılan bir güzelliğin olduğunu hatırlatan şu özlü cevabı vermiş:
“Akşam yâr aşkına, sabah kâr aşkına…”