Göç mevsimi geldiğinde kuşların başka memleketlere göçtüklerini görürüz. Vızvız, bıldırcın, sığırcık gibi kuşlar 7.000 km’lik bir göç yaparlar. Leylekler ise 10.000 km’lik bir göç yapar ve günde 150 km yol alır. Göç şampiyonu ise deniz kırlangıcıdır ki, dile kolay 25.000 km’lik bir seyahat yapar.
Şimdi arabanızla bir seyahate çıktığınızı düşünün. Size 25.000 km uzaklıkta, neredeyse dünyanın diğer bir ucunda bir adres verildi ve siz oraya gideceksiniz. Haritanız yok, pusulanız yok, yol levhaları yok, navigasyon yok ve kimseye yolu sormak da yok…
Acaba bu seyahati tamamlamanız ve size verilen adresi bulmanız ne kadar mümkün olacak? Girdiği büyük binada, çarşı pazarda kaybolup çıkışı bulamayan insanları da düşününce, 25.000 km’lik bir seyahat öyle basit bir iş değil, kuş beyniyle alınacak yol değil demek ki...
Peki, kuşlar bu uzun seyahatleri nasıl yapmaktadır?
Düşündüğümüzde iki seçenek başka ihtimal yok:
1- Ya bu kuşlar insandan daha akıllı, daha zeki ve daha becerikli.
2- Ya da bu kuşları, birisi yönlendirip onlara yol gösteriyor.
Hangi seçenek doğru olabilir?
Eğer birinci şıkkı, yani bu göçü kuşların kendi başına yaptığını kabul edersek, o zaman onların çok akıllı, hatta insandan bile daha akıllı olduğunu kabul etmemiz gerekecektir. Kuşlar akıllı olmadığına göre, demek ki, kuşlar bu işi kendi başlarına yapmıyorlar.
Öyleyse ikinci şık daha mantıklı. Yani kuşları cansız bir yumurtadan yaratan Allah (cc), onlara yaşam şartlarına göre ihtiyaçlarını da vermektedir.
Bazılarının Allah dememek için içgüdü dediği bu gerçeğe biz ilham ya da sevk-i ilahi diyoruz.
Hayvanlardaki bu gerçeğe birkaç örnek
Bir mağaradan bir yarasa alınmış ve ışık geçirmez bir kafese konularak 300 km uzaktan bırakılmış. Daha sonra bu yarasanın mağarasına döndüğü tespit edilmiş.
Bir yarasa kendi başına 300 km uzaklıktaki mağarasını nasıl bulabilir? Sizi alsalar, gözünüzü bağlayıp evinizden 300 km uzakta bıraksalar, kimseye yol sormadan ve yol levhalarına da bakmadan evinizin yolunu bulabilir miydiniz? Bu, sevk-i İlahî değilse nedir!..
Yine hiç göç yapmamış bir leylek, kafes içerisinde İtalya’ya götürülmüş ve göç mevsimi serbest bırakılmış. Görülmüş ki bu leylek, en kısa yolu takip ederek 125 gün sonra neslinin göç ettiği memlekete varmış.
Demek akıllı olmadıkları halde akıllı gibi hareket etmeleri gösteriyor ki, bu harika işleri kendi başlarına yapmıyorlar; Allah onları sevkedip çalıştırıyor.