Yol
Şiir
Bir yol arıyorum ezelden beri…
Gerekirse adım atmadan yürüyeyim
Uçurumlar bulunmasın kenarlarında
Koşsam bile asla ter dökmeyeyim.
O yol ulaştırsın beni en yüksek zirvelere
Bütün âlemleri oradan seyredeyim
Güneş tam kıbleden doğsun imanlı gönüllere
İki cihanı da aynı anda göreyim.
Öyle biri yürümüş olsun ki önümden
Gül kokuları yükselsin geçtiği beldelerden
Ayağıma ufacık bir diken batsa da
Bir şefkat eli uzansın, cennet bahçelerinden.
O el ki sırtlasın beni çocuklar gibi
Bakmasın boyumu aşan günahlarıma
Benim için de gözyaşı döksün sessizce
Götürüp bıraksın saadet diyarına…