Sürpriz
Bir Hatıra
Bir arkadaşımdan şu güzel hikayeyi dinledim.
Anadolu’da bir ilçede cumartesi günü tatil olmasına rağmen, belki biri gelir derdini dinlerim diye ilçe müftüsü makamına gelmiş. Aradan biraz geçmiş ki, dışarıdan sesler duymuş. Ne oluyor diye baktığında, yandaki market sahibiyle birisinin tartıştığını görmüş. Ortalığı yatıştırmak için hemen yanlarına inip ikisini sakinleştirmeye çalışmış. Mevzu aracını park etme meselesiymiş…
Müftü bakmış ki iş büyüyecek, araç sahibinin kolundan tutmuş ve “Birbirinizi incitmeyin” demiş, “bak müftülüğün otoparkı boş, gel aracını oraya park et, işini gör” demiş.
Araç sahibi de tartışmayı bırakıp aracını müftülüğün otoparkına bırakmış. Müftü, aracından çıkan adamı, “çay hazır, istersen sana çay ikram edeyim” diyerek buyur etmiş.
Onlar karşılıklı çaylarını içerlerken, yaşlı bir teyze elinde bir sepet incirle çıkagelmiş ve “Ben bunu satmaya geldim, satıp parasını sana vereceğim, sen de bir Kur’an kursu yaptır, bu parayı oraya ekle” demiş.
Müftü şaşırmış elbet. “Teyze” demiş, “bir sepet incirle Kur’an kursu mu yapılır!..”
Kadın mahcup bir eda ile cevap vermiş: “Ne bileyim ben, özendim, öyle düşündüm…”
Bu arada müftüyle kadının konuşmalarını izleyen araç sahibi araya girmiş ve yaşlı teyzeye, “Teyze bu incirleri, bir Kur’an kursu fiyatına bana sat” demiş.
Kadın, şaka mı, gerçek mi derken, bir sepet inciri bir Kur’an kursu inşaatı fiyatına adama satmış…
Adam, olanları şaşkın bakışlarla izleyen müftüye dönüp demiş ki: “Bu Kur’an kursunu ben yaptırıyorum, hocam sen bana yerini göster yeter, gerisine karışma…”
…
İnsan yeter ki iyi niyetli olsun. Allah ne sürprizler yapıyor…