Bir köylü, oğluyla birlikte bir Ramazan akşamı koyunlarını otlaktan ağıla götürüyormuş. Köy camiinin önünden geçerlerken bakmış ki herkes camiye doğru koşturuyor, kendi kendine “biz gâvur muyuz yahu!..” demiş ve sonra da oğluna dönmüş:
“Evlâdım,” demiş, “sen hele biraz bekle, ben hemen namaz kılıp gelivereyim.”
Ardından da koşar adım şadırvana yönelip abdestini almış ve cemaate yetişip safların arasına katılmış.
Namaz başlamış, farzı kılınmış, sünnet kılınmış, ardından teravih başlamış… Köylü sürekli işleri bahane edip namazı ertelediğinden, teravih namazını da pek bilmezmiş. Namaz böyle uzayıp bitmek bilmeyince, ceketini çıkarıp gömleğinin kollarını sıvamış ve caminin penceresinden, koyunların başında bekleyen oğluna:
“Dursuuun,” diye seslenmiş, “Sen koyunları al git oğlum, bu iş inada bindi…”
Ve bu güldürücü olaya şahit olan insanlar bunu her ortamda neşeyle anlatmışlar. Bir işin engeli, zorluğu olsa da onu başarmaya kararlı olanlar “bu iş inada bindi” sözünü söyler olmuşlar.
•••
Bu deyim, “bir işi başarabileceğini göstermek ya da kendine karşı olanı alt etmek için bütün güçlükleri aşmaya çalışmak” anlamında kullanılır.