Bir zamanlar, çobanın biri dağda keçi sürüsünü otlatıyormuş. Öğle sıcağı bastırınca uykusu gelmiş ve bir ağacın gölgesine yatıp uyumuş. Fakat sıcaktan bunalan sadece o değilmiş. Keçiler de sürü halinde o civardaki henüz kimselerin bilmediği bir mağaraya girmişler.
Uyanan çoban bir de ne görsün! Keçiler ortalıkta yok! Oraya buraya koşmuş, çevreye bakınmış ama keçileri bulamamış. O telaş ve korkuyla köye koşmuş, “Keçiler!.. Keçileri kaçırdım, keçiler yok…” diye yardım istemiş. Telâşeden abuk sabuk konuşmuş durmuş. Fakat köydekiler onu bir türlü anlayamamışlar, “Keçi bu kardeşim nereye kaçacak?..” deyip sözlerine bir anlam verememişler.
Sonra ise dağa çıkıp keçilerin otladığı yere gelmişler.
Ancak keçiler o sırada mağaradan dışarıya çıktıkları için oralarda otluyorlarmış. Köylüler sürüyü yerli yerinde bulunca şaşırmışlar. Bu durum karşısında, çobanın delirdiğine kanaat getirmişler. Zavallı demişler… Keçi sürüsünü de başka bir çobana teslim etmişler.
Fakat birkaç gün sonra, yeni çobanın başına da aynı iş gelmiş. O da “Keçiler!.. Keçileri kaçırdım!..” diye köye koşmuş.
Sonunda, akıllı bir çoban çıkmış; keçileri takip edip mağarayı bulmuş ve işin aslı anlaşılmış.
İşte bu olaydan sonra deli gibi hareket edenlere, anlamsız işler yapanlara “Sen de mi keçileri kaçırdın?” diye tepki verilir olmuş…
•••
Bu deyim; “delirmek, aklını oynatmak, saçma sapan işler yapmak” anlamlarında kullanılır.