Zengin bir tüccar ölmüş ve geride kalan tek oğluna yüklü bir miras bırakmış. Fakat bu zenginin oğlu hem haylaz hem de beceriksiz birisiymiş. Böyle olunca da babasından ne kaldıysa, az zamanda savurup bitirmiş. Elinde ise kala kala rafları boş bir mağaza ve kıymetli bir kürk kalmış. Bu değerli kürkü yaz kış demez sırtından çıkarmazmış. İçinde hiçbir mal kalmamış olan mağazasına gelip oturur ve eski zengin günlerini hayal edermiş. Efkârlanınca da başlarmış mağazanın içinde bir o yana bir bu yana tur atarmış.
Bir gün bir köylü alış veriş için şehre inmiş; oğlunu evlendirecekmiş. Çarşıda gezip alışveriş yapmış fakat aradıklarından bazılarını da bulamamış. Dolaşırken yolu bu mağazanın önüne kadar gelmiş. Bakmış ki, içeride bir adam kasıntıyla çalımlı çalımlı dolaşıyor. Bomboş mağazanın içinde, sırtına kürk almış birisini, böbürlene böbürlene dolaşıyor görünce meraklanıp orada dikilen birisine sormuş:
''Kardeş, bu garip adam ne alır ne satar böyie?''
Diğer adam da ''Pöh!'' demiş. ''Ne satacak, çalım satıyor!''
Böylece bu müflis mirasyediden geriye ''çalım satmak'' deyimi kalmış ve başkalarına karşı hava atıp büyüklük taslayanlara, kibirlenip gösteriş yapanlara söylenir olmuş.
***
Bu deyim, ''bir durumdan dolayı büyüklük taslamak, üstünlük tavırları takınmak'' anlamında kullanılır.