Gerhardt adında çok yoksul bir çoban çocuk varmış. Bir gün sürüsünü otlatırken ormandan bir avcı çıkmış ve en yakın köyün nerede olduğunu sormuş. Kendisini oraya götürürse iyi bir ödül vereceğini söylemiş. Gerhardt koyunlarını bırakamayacağını söyleyince, avcı:
“Ne olacak canım?” demiş. “Bir iki tanesi kaybolursa sahibi bir şey demez. Sana bir yılda kazandığından daha çok para vereceğim.”
Çoban yine itiraz edince, avcı:
“O zaman koyunları bana bırak, köye sen git ve bana biraz yiyecek getir.” demiş.
Çobanı isteksiz görüp artık öfkelenmeye başlayan avcı:
“Bana güvenmiyor musun?” diye sormuş.
Gerhardt:
“Koyunların sahibine ihanet etmemi söylediniz. Bana verdiğiniz sözü tutacağınızı nereden bileyim?” demiş.
Köşeye sıkışan avcı gülmüş ve:
“Bana yolu göster, ben kendim giderim.” demiş.
Fakat o avcı ülkenin kralı imiş.
Gerhardt’ın dürüstlüğünden o kadar etkilenmiş ki, bütün masraflarını karşılayıp onu okula göndermiş. Gerhardt varlıklı ve güçlü bir insan olmuş ama dürüstlüğünü hiç yitirmemiş.
...
Hayatı bir makine olarak kabul edersek, bu makinenin çarkları hakka, iyiliğe ve dürüstlüğe hizmet edecek şekilde döner. Bunun içindir ki, dürüst olan her ne kadar kaybetmiş de görünse snunda yine kazanır. Hani hep derler ya; Allah (cc) doğru kulunun yardımcısıdır.