Düğünümüzden sonra annemin evime ilk gelişiydi. Hazırlanıp bekliyordum. Vakit öğlene yaklaşırken zil çaldı. Annem gelmişti.
Ev hediyesi diye elime bir paket verdi. Açınca adeta şok geçirdim. Çünkü paketin içinden sünger çıktı.
Anneme “Bu ne?” dedim. “Sünger” dedi. Şaşkın ve umursamaz bir edayla “Neyse” dedim, “evde temizlik bezim vardı ama bunu da kullanırım.”
Annem ise, “Bu süngeri temizlik için getirmedim ama.” diye tamamladı sözünü.
“Peki ya niçin?” dedim.
“Geçmişe sünger çekmek için kullanacaksın.” cevabını verdi.
Anlamamıştım elbette… Annem şöyle izah etti:
“Canım kızım! İnsanlar hayatın akışı içinde acı tatlı pekçok şey yaşarlar. Acı hatıraları sürekli hatırlamak, yaşanılan olumsuz şeyleri geride bırakamamak ise hayatı çekilmez yapar. Bu, artık bayatlamış yemeği ısıtıp ısıtıp sofraya getirmek gibidir. İşte bu sünger, ona her baktığınızda bazı şeyleri geçmişte bırakmanızı, onlara bir sünger çekmeniz gerektiğini hatırlatacak. Sen ve eşin de eski bayat anılarla değil, yeni ve güzel düşüncelerle taptaze günlere adım atacaksınız…”
Ben elimdeki süngere bakarken, annem sözünü şununla bitirdi:
“Annem de bana böyle bir hediyeyle gelmiş ve bunları söylemişti. Çok faydasını gördük. Babanla sık sık geçmişe sünger çektik. Ailede bu gerekiyor. Sen de o elindeki süngeri iyi koru. Gözünüzün önünden ayırma.”
Annem, “Vakti gelecek.” derdi hep ben sorunca. Odasında tuttuğu süngerin sırrını şimdi anlamıştım.