Bir sivrisineğin kırlarda uçarken yorulmuş ve gidip bir boğanın boynuzuna konmuş.
Epeyce oturduktan sonra kibarlığı tutmuş, “hayvancağızın tepesine bindim, hakkı geçmesin, bir helalleşeyim” diye düşünmüş.
Ve boğaya seslenip sormuş:
“Şey! Acaba yoruldun mu? Gideyim mi artık?”
Kendi halinde eğleşen boğa, belli belirsiz vızıltı gibi sesi duyunca şöyle bir yukarı doğru bakmış. Kendisine seslendiğini anlayınca da sivrisineğe “Pöh” demiş, “Yahu, ben senin geldiğini bile anlamadım ki, gittiğinde bir şey değişsin!..”
...
Varlığı faydasız olanın, yokluğunda da bir eksiklik duyulmaz. Var olup da ortalarda boş boş gezinenler değil, yararlı işler ve eserler yapanlar tanınır, bilinir ve fark edilir.