Bir zamanlar kömür bir mangalın içine konulur ve evin bahçesinde yakılır, köz haline gelip duman çıkartmaz olunca da odaya götürülür ve bununla ısınmaya çalışılırmış.
Böyle bir kış mevsiminde, bir aile dostlarını ziyarete gitmişler. Fakat ziyareti uzatıp o kadar çok oturmuşlar ki, ev sahibinin uykusu gelmiş. Zaten konuşacak bir şey de kalmamış. Mangalı şöyle bir karıştıran ev sahibi bakmış ki, mangaldaki közler de tükenmiş. Bunun üzerine samimi arkadaşına şaka yollu takılmış, ''Karardı köz, tükendi söz.'' demiş. Mesajı alan arkadaşı da hemen ayağa fırlayıp, ''Zaten biz de kalkmıştık.'' deyip müsaade istemiş. Daha sonraları bu hatıra anlatıla dinlene ''Karardı köz, tükendi söz.'' deyimi dillerde yer edip yatma zamanının geldiğini hatırlatmak için söylenir olmuş.
...
Bu deyim, daha çok yatma zamanının geldiğini hatırlatmak için, ''artık konuşulacak şeyler konuşuldu, zaman da tükendi.'' anlamında kullanılır.