Küçük bir kuş su içiyordu akan bir çeşme yalağından. Ayak sesi duydu. Küçücek başını çevirdi, baktı. Temiz giyinmiş, yaşlı bir zat, elinde asası, yüzü güzel, şefkat dolu gibi görünüyordu. Kuş, “Bu kimseden bana zarar gelmez.” dedi. Suyunu içmeye devam etti.
Fakat adam geçerken asasıyla kuşa vurdu. Kuşun ayağı kırıldı. Fırladı uçtu. Doğru Hz. Süleyman’a (as)…
“Ey Allah’ın Peygamberi! Filan kişi, su içerken benim ayağımı kırdı.” diye şikâyette bulundu.
Çağırdılar adamı.
Süleyman peygamber:
“Niçin bu kuşun ayağını kırdın?” dedi.
Adam cevap verdi:
“Kuştur. İnsanlardan kaçması lâzımdı…”
Süleyman peygamber, bu sefer kuşa sordu:
“Niçin kaçmadın?”
Kuş:
“Ey Allah’ın Resulü! Bu zatın yüzü, tavrı, dışı bana iyi bir insan olduğunu gösteriyordu. Ondan bana zarar gelmez diye su içmeyi yarım bırakmadım.” dedi.
Bunun üzerine Süleyman peygamber emir verdi:
“Kırın bu adamın ayağını kısas olarak.”
Kuş hemen atıldı:
“Ey Allah’ın Resulü! Yapmayınız. Ben bağışladım onu… Fakat, bu adamın içini dışına çevirin ki, dışına bakan onu görerek benim gibi aldanmasın.” dedi.
...
“İçi güzel olanın dışı güzeldir; dışı güzel olanın içi de güzeldir.” diye bir kural yoktur. Allah (cc) akıl gibi bir nimet ihsan etmiş ve binlerce duyguyu da ona yardımcı olarak vermiş ki, kötü niyetlilerin sopalarından kendimizi uzak tutalım...