Bir köpek kış gelince soğuktan eğilip bükülmüş, perişan bir hale gelmiş.
“Kışa dayanamıyorum!..” demiş. “Hele bir yaz gelsin; dişimle tırnağımla çalışıp çabalayacağım, beni koruyacak bir kulübe yapacağım.”
Günler geçmiş yaz gelmiş; köpeğin vücudu ısınıp ilikleri kızışmış, derisi gerilmiş ve kendini güçlü ve müstağni görür olmuş. Kendi kendine:
“Ev yapayım yapmasına da... Ben hangi eve sığarım ki…” der avunurmuş.
Karnı tok, sırtı pek olunca kendine güvenir bir halde tembel tembel gölgelerde yatmış. Aklı ne zaman “Bir ev yapmalısın!” dese, “Söyle be yahu! Ben, nasıl olur da bir eve sığabilirim!..” diye söylenirmiş kendine...
•••
Bazıları ne zaman sıkışıp çıkmaza girseler, gelecek günlere dair hayali planlar yaparak, “Hele bir şu gelsin; hele bir şu olsun..” deyip günü kurtarmaya bakarlar. Bu deyim yapmaları gereken işleri yapmamak için ileride bir gün yapacağını söyleyenlere, hem biraz alaya almak, hem de sözlerinin boş olduğunu anlatmak için söylenir.