Gurbete yeni geldiğimiz yıllardı. Benden önce gelip buraya yerleşen bir komşum vardı. Komşumun eşi hastalanmıştı ve bir türlü iyi olamıyordu.
Komşuma yeni tanıştığım bir doktordan bahsettim. O doktora götürmeyi teklif ettim. Maddi sıkıntı da olduğu için tereddüt etti. Fakat çaresiz razı oldu ve hastayı götürdük.
O doktor merhum Sadık Canlı’ydı. Hastayı muayene etti, onunla uzun uzun konuştu, konuşurken dikkat ettim hastanın gözlerine çok dikkatli bakıyordu.
Muayene bitince eşine dönerek dedi ki: “Hastanızı memlekete gönderin, orada en az 6 ay kalsın. Allah’ın izniyle iyi olur. Hastanızda ‘gurbet hasreti hastalığı’ var.”
Biz şaşırdık böyle bir hastalığı daha önce hiç duymamıştık. Vatanından ayrı düşen insan, kökünden sökülmüş bitki gibi gün gün eriyormuş meğer…
Sadık Canlı komşumdan para da almadı. Yokluk zamanlarıydı, çok sevinmişti komşum. Allah razı olsun.
Sonrasında eşini memlekete yolladı. Rahmetli Sadık Canlı’nın dediği gibi, Allah şifa verdi. Hanım, memleketten iyi olup geldi.