“İman ne kadar mükemmel olursa, o derecede hürriyet parlar. İşte Asr-ı Saadet...” (Bediüzzaman)
Asr-ı saadet, Peygamber Efendimizin yaşadığı mutluluk asrıdır. Peygamber Efendimiz, kendisine vahiy gelmekle beraber ashabıyla devamlı meşveret yapar, onların görüşlerini alırdı. Meşveret, yapılacak işler konusunda, ehil olan kişilere danışmak, onlardan görüş almaktır.
Hz. Peygamber (asm), kendi görüşlerini dikte ettiren birisi değildi.
Mesela, Bedir Savaşı öncesi, orduya yerleşme emri verdiğinde, ashaptan Hubab b. Münzir şöyle dedi: “Yâ Rasulallah, buraya yerleşmemiz, Allah’tan bir vahiyle midir? Yoksa sizin düşünceniz midir?” Rasulullah, kendi düşüncesi olduğunu söyleyince, Hubab, su olan bir yere yerleşmenin daha uygun olacağını ifade etti. Rasulullah, bu görüşten memnun kaldı ve o doğrultuda hareket emri verdi.
…
Burada, şu da görülmektedir ki, ashab, Rasulullah’ın risalet yönüyle, beşeriyet yönünü iyi tefrik etmişler, ayırmışlardır. Risalet yönünü ilgilendiren hususlarda, yapılması gereken görüş beyan etmek değil, itaat etmektir; ve itaat ederlerdi. Ama vahiy gelmeyen konularda, onların da görüş beyan etme hak ve hürriyetleri vardı; ve görüşlerini engellenmeden söylerlerdi.
Mesela, bir kadın kocasından boşanmak talebiyle peygamberimize müracaat etmişti. Peygamberimiz kocasını da dinledi; onun evliliğin devamını arzuladığını görünce kadına “Evliliği devam ettirsen” dedi. Kadın, “Yâ Rasulallah, bu bir emir mi?” diye sordu. Hz. Peygamber emir olmadığını söyleyince “Boşanmayı tercih ediyorum” dedi ve boşandı.