TR EN

Dil Seçin

Ara

Sincap İle Karga

Sincap İle Karga

Hayvan Öyküleri

 

SİNCAPLAR sevimli hayvanlardır ama pek yerlerinde duramazlar. Onları dost edinmek için oldukça sabırlı davranmanız gerekir. Tabii bolca da vakit ayırmanız...

Orman korucusu Obadi, bir sincap ile ahbap olabilecek kadar sabırlı bir adamdı; üstelik gereğinden fazla boş vakti vardı.

Ormanlık dağlarda görev yaparken, sevimli küçük bir sincapla arkadaş olmuştu.

Arkadaşlıkları o kadar ilerledi ki, sincap, Obadi’nin çizmelerine tırmanır, oradan kucağına atlar ve ormancının elindeki fındığı kaptığı gibi kaçar giderdi. Ve ertesi gün yine aynı saatte gelmek ve o günün fındığını almak üzere…

Küçük sincap aldığı fındıkları ormancı kulübesinin yakınındaki bir ağacın altına götürür, sonra güzel bir çukur açıp, içine gömerdi.

Çünkü kış geldiğinde, yiyecek bulmanın son derece zor olduğu günler başlayacak ve sincap, tıpkı öteki sincaplar gibi, gömüp sakladığı bu fındıklarla karıncığını doyuracaktı.

Fakat işler sincabın planladığı gibi yürümemeye başladı.

Bir karga onu fındık gömerken görmüştü ve gömme işi bitene kadar ağaç dallarının arasından kendisini takip ediyor; sonra da gidip, fındığı gömülü olduğu yerden çıkartıp yiyordu.

Zavallı sincap bir hafta kadar bu işkenceye tahammül etti. Bir hafta sonra ormancının kendisine verdiği fındığı her zamanki neşe ile alıp gitti. Yerde küçük bir çukur kazdı. Sonra da çukurun üzerini güzelce kapattı ve gitti.

Sincabın gitmesinin ardından karga alaycı gaklamalar eşliğinde çukurun başına kondu ve hızlı hızlı eşelemeye başladı.

Eşti… eşti… eşti… Fakat fındığı bulamadı. Çünkü sincap, fındığı gömmemişti. Sadece gömer gibi yapmıştı. Karga çukurun içinde eşelenirken, gidip başka bir yere gömmüştü fındığını... Karganın hiç görmediği başka bir yere...

Küçük sincap bir hafta boyunca her gün aynı numarayı yaptı.

Karga ise her seferinde, büyük bir hayal kırıklığı ile boş çukurları eşeleyip durdu. Sonunda dayanamadı ve sincabın peşini bırakıp gitti...

Korucu Obadi, küçük arkadaşının bu kurnazlığına o kadar şaşırmış ve o kadar sevinmişti ki; hayatının kalan kısmında kiminle sohbet etmeye kalksa, sözü bir şekilde o kurnaz sincap ile açıkgöz geçinen şaşkın karganın öyküsüne getirirdi…