Bir zamanlar bir fırında çalışıyordum. 10 kişi çalışanı vardı. Fakat içlerinden birisinin anlaması zor bir hali vardı. Evine gitmiyor, orada uyumuyor, uykusuzluktan dolayı da sarhoş gibi geziniyor; böyle olunca işini de tam yapamıyordu.
Yine bir gece, saat üç dolaylarıydı. Baktım bitkin bir halde oturuyor. Gittim yanına oturdum, hal hatırdan sonra, “Senin bir derdin mi var; bu halin nedir; niye uyumuyorsun?..” diye sordum.
Hafiften tebessüm ederek, çok güzel bir latife yaptı ve dedi ki:
“Uyuyup kötü rüyalar, korkunç kâbuslar göreceğime, uyumam, uyanık dururum daha iyi!”
Ardından durdu ve derin sessizliğe daldı, gözleri buğulandı. Sonra, “Az önce dediğim şaka idi, gerçi şakaların da bir gerçek payı vardır doğru… Gerçek de şu: Gece uyumayan insanların, gündüzlere sığmayan acıları, kederleri vardır.”
Derdi olduğu belliydi fakat açmak istemiyordu; ben de çok ısrar etmedim. İnşirah suresini hatırladım, kendi kendime, bakalım bu garibi Allah nasıl sevindirecek dedim: “Gerçekten, her zorlukla beraber bir kolaylık vardır.”