İncil'in Kapalı Sayfaları
Saadet Asrından
UTEYBE’NİN azadlı kölesi Sehl, annesinin ve amcasının himayesinde bir yetim olup, İslam’ı kabulünden önce, Hıristiyan’dı ve İncil okurdu.
Sehl o günlerine ait bir hatırasını şöyle anlatıyor:
“Amcamın İncil’ini alıp okurken, bir yaprağı çevireceğim sırada, yazısı hoşuma gitmedi. Yaprağı elimle yokladığım zaman, bir yaprağın diğerine yapıştırılmış olduğunu gördüm. Yaprağı birbirinden ayırınca, içinde Muhammed Aleyhisselam’ın sıfatlarını şöyle yazılı buldum:
“O ne kısa, ne de uzun boyludur. Beyaz tenlidir. İki bölük halinde örgülü saçlıdır. İki omuzunun arasında peygamberlik mührü vardır. Çoğu zaman, dizlerini dikip iki elini kavuşturarak oturur. Sadaka kabul etmez. Merkebe ve deveye biner. Davar sağar. Eskimiş gömleği giyer. Böyle yapan kişi kibirden uzak olur, işte o böyle yapar. O İsmail’in soyundandır. Kendisinin ismi Ahmed’dir!”
Kendisinin sıfatlarını buraya kadar okuyup bitirdiğim zaman amcam geldi. Yapışık yaprakları ayırdığımı görünce, beni dövdü ve:
“Şu yaprağı açmak, okumak senin neyine gerek?” dedi.
Ben:
“Onun içinde Ahmed Peygamber’in sıfatları var” dedim.
Amcam:
“O artık bundan sonra gelmeyecektir” dedi.