Resulullah (sav.) Ashabıyla otururken, “Cennetlik bir adam geliyor” buyurdu.
Karşıdan yaklaşan, elinde terlikleri, aldığı abdestin suyu sakallarından damlayarak gelen Ensardan bir zât idi.
Daha sonraki günlerde bu durum iki defa daha tekerrür etti.
Abdullah b. Amr (ra.) bu adamı Cennetlik yapan şeyi merak ederek peşine düştü.
Evine varıp “Babamla münakaşa ettik, üç gün eve gitmeyeceğime yemin ettim. Senin yanında kalabilir miyim?” dedi.
Adam kabul etti ve Abdullah onunla beraber kalmaya başladı.
Fakat onda fevkalâde bir hal göremedi. Gece sabaha kadar uyuyor, yalnız sağa sola dönerken Allah’ı zikrediyordu. Konuşurken güzel şeyler söylüyor, ama diğer Müslümanlardan farklı, olağanüstü bir hali görünmüyordu.
Üç gün sonra Abdullah ona gerçek niyetini açıkladı ve “Seni Resulullahın haber verdiği dereceye ulaştıran şey nedir?” diye sordu.
Adam “Bu gördüklerinden başka bir şey yok” diye cevap verdi.
Sonra, Abdullah dönüp giderken onu çağırdı ve şöyle dedi:
“Bir şey daha var: İçimde hiçbir Müslümana karşı kötülük beslemem; hiç kimseye de Allah’ın ona verdiği şey için haset etmem.”
Abdullah “İşte” dedi, “seni o mertebeye ulaştıran, bizim ise beceremediğimiz şey bu!”
…
Kaynak: Müsned, 3:166