.jpg)
18. yüzyılda yaşamış ünlü İngiliz ressam William Holman Hunt, bir tablosunda bir bahçe resmetmiştir. Bir adam kapıya elleriyle abanmış, sanki içeriden bir yanıt beklemektedir. Bu tablo Londra Kraliyet Akademisi’nde sergileniyorken, bir sanat eleştirmeni tablonun ressamına döner ve “Güzel bir tablo doğrusu, ama anlamını bir türlü kavrayamadım” der. “Adamın vurduğu kapı hiç açılmayacak mı? Ona kapı kolu çizmeyi unutmuşsunuz da...” Hunt gülümser ve der: “Adam sıradan bir kapıya vurmuyor ki… Bu kapı, insan kalbini simgeliyor. Ancak içeriden açılabildiği için dışında bir kola da gereksinim yoktur.”
...
“Kalbin kapısı içerden açılır, sadece zili çalman ve beklemen gerekir. Açılırsa ne mutlu, eğer açılmazsa, beklerken öğrendiklerin yeter sana.”
Kaç kere çaldın bir kalbin kapısını,
Kaç kere açıldı ardına kadar,
Ve kaç kere yüzüne kapandı, büyük bir acıyla…
İçindeki sızının geçmesi kaç yılını aldı.
Kaç kere kapı aralığından bakılıp, ne istediğin soruldu
Tam açılacağına ümitlendiğinde tekrar kapandı yüzüne…
Kaç gece sabahladın bir kapı önünde,
Sesin çıkmadan, yüreğinle de konuşabildiğini hissettiğin zamanlarda,
Beklerken büyüdüğünü hissettiğin oldu mu?
Dışarıdan ne kadar zorlasan da,
Kalbin kapısı sadece içerden açılır.
Beklemen gerekir, sabırla ve ümitle…
Kolu, tokmağı olmaz kalp kapısının
Ancak içeriden açılır,
Doğru çalmayı bilirsen onu,
Sonuna kadar açılır sana…
Fazla zorlarsan ve incitirsen,
Bencilce yüklenirsen üzerine…
Kırılır, bozulur, belki de hiç açılmaz olur.
Korkutur, incitirsen onu,
Tekrar tekrar kilitlenir,
Bekli de anahtarı atılır derin sulara…
Doğru kapıyı bulup, çalmaya niyetlendiğinde
İçindeki sesten anlarsın doğru yolda olduğunu,
Her adımında çarpan yüreğin duracakmış gibi gelir sana
Bilirsin doğru yerdesin, doğru kapıyı çalıyorsun
Israrla ve güzel bir ümitle beklersin açılmasını…
Eğer kapı tokmağına değmediyse ellerin,
Sevgiyle ve ısrarla çalmadıysan,
En başta ümitsizse kalbin,
Önce yüreğini boşalt tüm yüklerinden
Tüm öfkelerini affet.
Esiri olduğun ve esir ettiklerini,
Uçur yüreğinden
Ve tekrar çal kapıyı…
Tüm Kalplere Hükmeden’in kapısını çalmadan,
Diğer kapıları çalmak yorar yüreğini.
Önce O’nun kapısını,
Sonra da O’nunla diğerlerinin kapısını çal…