Bir arkadaşım müptelası olduğu sigarayı bir gecede nasıl bıraktığını anlatmıştı.
Bir akşam evinin balkonunda sigara içip, içeriye girdiğinde beş yaşındaki çocuğu karşısına dikilmiş.
Bir yandan elleriyle oynarken, babasına bakıp demiş ki: “Baba ben ne zaman başlıyorum?..”
Babası ne demek istediğini anlamamış ve sormuş: “Neye yavrum?..”
Çocuk gayet normal bir şekilde, ellerini de iki yana açarak, “Sigaraya baba, sigaraya…” demez mi!..
Adamcağız şok olmuş, donup kalmış… Bir anda sigaradan buz gibi soğumuş. Ve kendi kendine karar almış, bu andan itibaren benim hayatımda sigara migara yok artık… Son paketi de çöpe atmış ve bir daha sigarayı ağzına koymamış. Yani arkadaşım, çocuğu sayesinde sigaradan kurtulmuş.
Çocuklar samimi ve temiz dünyalarıyla, hayatımızı olumlu yönde etkiliyorlar. Onlar bizim, biz de onların dünyalarını değiştirmeye devam ediyoruz. Önemli olan iyi yönde değişmeye ve etkilemeye çalışmak.