Peygamberimiz (sav) âlemlere rahmettir. Bunun göstergesi olarak her fırsatta, en ufak bir vesile de olsa düşmanlarını bile affederdi, onları kazanmaya çalışırdı. Düşman, korkudan bile olsa iman ettiğini ifade edince niyetine bakmaz, ona kucak açardı. Üsame bin Zeyd (ra) olayı buna farklı bir örnektir.
Peygamberimiz (sav), şirk ve zulümde ısrar eden Cüheyne Kabilesi’ne askerî bir birlik gönderdi. Bu İslam birliğinin içinde Peygamberimiz’in (sav) manevi oğlu Zeyd’in oğlu Üsame de vardı.
Üsame (ra) daha 18 yaşlarında cesur bir delikanlıydı. Onunla Ensar’dan bir Müslüman, bu savaşta Mirdas bin Nüheyle adında bir müşriği köşeye sıkıştırdılar. Mirdas kılıncını yere atıp “La İlahe İllallah” dedi. Ensardan olan Müslüman Mirdas’ın kelime-i şehadet getirdiğini duyunca geri çekildi. Ancak Üsame (ra) adamla vuruşmaya devam edip onu öldürdü.
Medine’ye dönülünce olaydan Peygamberimiz’in de (sav) haberi oldu.
Peygamberimiz (sav) çok üzülmüştü; ciddileşti ve Üsame’ye dönerek: “Ey Üsame demek ‘La İlahe İllallah’ diyen birisini öldürdün öyle mi!?” diye sordu.
Üsame (ra) daha önceden ona hiç böyle kızmamış olan Peygamberimiz’in (sav) bu öfkesi karşısında derin bir pişmanlık ile sarsıldı.
Bu arada Peygamberimiz (sav) üzüntüsünden sorusunu tekrarlıyordu: “Ey Üsame, demek ‘La İlahe İllallah’ diyen birisini öldürdün öyle mi?..”
Üsame çok şaşkındı. Ne diyeceğini bilemiyordu. Kendisini savunmak istedi ve: “Yâ Resulallah! Ölümden korktuğu için iman etti, imanında samimi değildi” dedi.
Peygamber Efendimiz’in (sav) buna cevabı ise, niyet okuması yaparak hareket eden herkese çok ciddi bir uyarı niteliğindeydi: “Sen nereden biliyorsun? Kalbini açıp baktın mı!?”