Anlatılır ki; yılanla aslan arkadaş olmuşlar. Birlikte gezer, birlikte yer içerlermiş. Bir gün ormanda avare dolaşırlarken yollarını bir ırmak kesmiş. Yılan eyvahlamış:
“Amanın ben bu ırmaktan nasıl geçeceğim!” Aslan keyifle homurdanarak: “ Ah bre dostum. Biz aslanlar yüzmek biliriz. Sen merak etme. Süzül sırtıma yeter.”
Yılan, aslanın sırtına süzülüverip çöreklenmiş. Aslan ise, taşı kayayı yoklaya yoklaya ırmağa girip, o azman patilerini kayık küreği gibi sallaya sallaya yüzmeye başlamış. Irmağı ortalamışlar ki, yılanın yılanlığı tutmuş. Aslanın boynuna sarılıp sıkmaya başlamış. Aslan önceleri, “dostum yılan bana şaka yapıyor olmalı” diye düşünmüş.
Az zaman sonra yılanın işi ciddiye bindirdiğini anlamış. Boğazı iyice sıkılan aslan, güç bela nefes almaya başlayınca:
“Ah yılan dostum. Anlaşıldı, sen beni boğup öldürmek istiyorsun. İyi, canın sağ olsun. Ama şu tatlı yüzünü son bir kez olsun görmeme izin ver. Ondan sonra boğ, öldür; sen bilirsin” demiş.
Sinsi yılan bu yakarışa dayanamayıp suratını aslanın mağara gibi ağzının ortasına uzatmış. Aslan da bir hamle ile yılanın kafasını bir kapışta kapmış. Yılan can acısıyla kıvrım kıvrım olmuş. Ama kelleyi aslanın dişleri arasından kurtaramamış. Aslan kıyıya vardığında, belini büke doğrulta, büke doğrulta kuyruğunu titrete titrete can veren hain yılanı, ırmağın kenarına şöyle bir serip uzatmış. Sonra da karşısına geçip:
“Yılan oğlu yılan, aha böyle dosdoğru bir dostluk isterim ben adamdan. Öyle eğri büğrü arkadaşlık istemem.” demiş.
...
Bu deyim, “dost olacaksak, arkadaş kalacaksak, doğru olalım, doğru söz söyleyip doğru iş yapalım, birbirimizi kandırmayalım, kazık atmayalım” anlamında kullanılır.