Onu her şeyden çok seven tüm kalplerden Ona bir armağandır bu yazı.
Her yıl şubat ayında bir gün kutlanır. Herkesin bildiği bir gün. Ama bir şey eksiktir bu kutlamalarda farkındaysanız eğer. Bu gün, doğru yerden bakıldığında kalbimde hep hüzün bırakıyor. Çünkü bu gün bana en büyük Sevgiliyi hatırlatıyor.
O ki, adı en başta anılması gereken sevgililerin Sevgilisi, kâinatın baş tacı, Allah’ın Habibidir, Odur işte... Kalbim inciniyor, ruhuma dokunuyor, Onun adı anılmıyor bu günde. Kâinat Onun için yaratıldığı halde, sevdiğimiz her şey Onun için var edildiği halde, Ondan bahis yok. Kalbimizdeki sevginin kaynağı, sevmeye değer bulduğumuz ne varsa her şey Onun için yaratıldı. Sahte sevgilerin peşinde koşa koşa bugünün de gerçek değerini unutmuşuz. Ey Sevgili! Sevgili, Peygamberim! Senin bizim için göze aldığın fedakârlıkları bilebilseydi insanlar, bu kadar ilgisiz kalabilirler miydi Sana? Baş tacı ederlerdi adını, sonra da, Senin adına severlerdi sevmesi gerekenleri. Ama Sen hep önce, hep en başta olmak kaydıyla.
Bir gün şöyle demişti çok ama çok sevdiğim biri; “Beş vakit ezanlarda, dualarda unutmayalım birbirimizi.” Ben de, “Ezanlarda adı geçen sevgili Resul, ne kadar da az hatırlanıyor.” demiştim.
Meleklerin indirdiği o bembeyaz her bir kar tanesi için, nazlı nazlı savrulan o beyaz kelebekler için, kış gecelerinin beyaz gök çiçeklerinin her bir tanesi için Sana salâtu selam olsun ya Resulallah. Ey bulutlardan yağmur, kar, dolu yağdıran Rabbim, gökyüzünden yeryüzüne indirdiğin her rahmet damlacığı için Sevgilimize salâtu selam olsun. Şimdi dalların uçlarındaki tomurcuklarla selamlıyorum Seni ya Resulallah. Çiçeğe durmuş ağaçlar adedince Sana salâtu selam olsun. Gün Senin, güneş Senin. Zaman Seni eskitemedi. Sen bizim için hep yenisin.
Varsın diller Seni anmasın, konuşmasın. Ben gibi günahkâr bir dile, bu günahkâr kalbe mi, kalplere mi kaldı Seni anmak ya Resulallah? Ben kimim ki? Bir hiçim. Sen gibi bir hepi nasıl anlatabilir. Ama Rabbim dilerse, bu dile adını anmayı nasip ederse, bülbül olup şakırım, aşkını sevgini kâinata haykırırım ya Resulallah. Seni anmayan tüm diller ve kâinatın tüm zerreleri adına da Sana salâtu selam olsun diyorum.
Hani insanlar, bir şey kutlamak için ant içer gibi ellerini uzatırlar üstü üste koyarlar ya, elimi uzatıyorum, elimin üzerindeki bu yazıyı okuyanların elleri ve ardındaki kalpleri ile beraber.
Bu can dostlarla Sana biatımızı tazeliyoruz, bağlılık yemini ediyoruz. Ya Resulallah, dünyamıza kattığın unutulmaz güzellikler için, yaratılmış ne varsa değerini bildirdiğin her varlık için Sana sonsuz teşekkürler borçluyuz. Karanlık dünyamız getirdiğin o yüce kitabın, sönmeyen mucizenin nuru ile aydınlandı. Onun içindeki her ayete, her söze iman ediyoruz. Emirlerini tutacağımıza söz veriyoruz. Ayağımız, dilimiz sürçse de bizden emin ol, sözümüzden dönmeyeceğiz. Seni kabrinde rahatsız edecek her davranışımız için Rabbimizden özür dileyeceğiz. Pişmanlıklarımız tövbelerimiz olacak. Allah'ım tövbelerimizi kabul et. Ahdimizi, vefamızı en coşkulu bir dille bizden kabul et.
Getirdiğin o yüce mesajı, o nurun aydınlığını bütün karanlıklara taşıyacağız. Apaydınlık olsun istiyoruz yeryüzü. Canlı güneşimiz, biricik sevgilimiz doğ. Şu karanlık dünyamızın üzerine ilk günkü gibi bir daha doğ ne olur. Ne olur üşütme ruhumuzu.
Allah’ım bugün ömrümün en yüce bir dileğini kabul et, bu duamı lütfen kabul buyur. Sevgilin adına yüreğime bir ferahlık nasip et. Dudaklarım onun adını anacak kadar temiz değil biliyorum ama Senden bir fırsat dileniyorum nasip et. Ne olur. Rahmetinden ne eksik olur.
Allah’ım, Senden ve habibinden uzak sevgilerden kalbim yorgun, aklım durgun. Ey benim hayat güneşim, ümidim, şevkim, tek Sevgilim. Doğ bugün de gönlüme ne olur. Doğ benim ömrüme, doğ da güneş gibi aşkımı tazele. Sensiz elem bana yar, aşkımı tazele gel ne olur.
Dün bir kar tanesi ile, bugün daldaki bir tomurcuk ile Sana salâtu selam gönderdim ulaştı mı ya Resulallah? Adını andığım anda dahi yüreğimin rahatlamasından anlıyorum ki, Sana ulaşıyor selamım. Gündüz güneşlerle kuşlarla, geceleri aylarla yıldızlarla, şimdi bereketli yağmur taneleri ile gönderiyorum selamlarımı, kabul eder misin ya Resulallah?
Bir Senin kapın açık, hep senin... Ey Sevgili. Tek tesellimiz Sensin.
“Başınıza bir acı, bir musibet geldiği zaman benim sizin aranızda olmayışımı hatırlayınız. Bu o musibet ve acınızdan daha büyüktür.” demiştin sahabelerine. Şimdi tam o durumdayım işte.
Zaman Seni unutturamadı, zaman Seni eskitemedi. Sen benim için o kadar yenisin. Adını andığımda yeniden doğuyorum. Her şeyin eskidiği bu dünyada bir tek Senin sevgin yeni. Ey ölümsüz yeni. Sana döndüğümde kapını hep açık buluyorum. Nefsim ve şeytanım bu kapıyı kim bilir her gün kaç defa kapalı gösteriyor bana. Oysaki rahmeti gazabını geçmiş olan Rabbim, rahmetinin yeryüzündeki tek temsilcisi olan Sen, hiçbir engel koyar mıydın önümüze, rahmetinden uzak tutar mıydın bizi.
İnsanız işte, öyle zannediyoruz, aldanıyoruz. Başım dönüyor, günahların ağırlığından sersemleşiyorum. Rahmetinden uzaklaştım mı diye her yanım titriyor. Ne olur tut bu çaresizin elinden, ne olur bırakma şeytanın tuzaklarına. Ben gibi çaresizleri çek çıkar bu kuyulardan. Uzun müddet yanlışlarda yürümemize bile tahammülün yoktu Senin. Bizim için atardı kalbin miraçta bile. Kâinat Senin için yaratılmıştı ama, Sen zaten bir kâinattın ya Resulallah. Yaşarken bile üzülürdün bizim için, ümmetin için. Ne büyük bir şefkattir bu bizim için.
“Sizin her hâliniz bana arz edilir. Üzüntülü iseniz üzülürüm, seviniyorsanız sevinirim.” demiştin. İnan ki ya Resulallah, bu sözü duyduğum günden beri hayatımın rengi değişti, Seni yeni baştan tanıdım bu sözünle. Şefkat ve rahmetinin kolları ne kadar da genişmiş.
Bir bebeğinki kadar çelimsiz ayaklarımız tazecik, hemencecik kırılıyor düşüyoruz. Düşe kalka gidiyoruz işte. Ama sürüne sürüne, düşe kalka bir gün yürümeyi öğreneceğiz. Ve annesinin kucağına atılan yavru bir bebecik gibi koşacağız rahmetinin kucağına Senin. Tut bizi ya Resulallah! Sen bırakırsan kimse tutamaz çünkü...
Ferzandane şefkatinin hürmetine, Hz Fatıma’ya, Hz Hüseyin’e, Hz Hasan’a açtığın gibi aç o baba kucağını, bizleri de bağrına bas ya Resullallah. Ümmetinden olma şerefine eren tüm insanları mahşerde kucaklayacağın gibi dünya yollarında da sar sarmala bizi ne olur.
Bugünün tarihine sanki bir kayıt düştü göklerden:
“Benim Resulüm için kim bugün bir salâtu selam getirmişse geçmiş tüm günahlarını affediyorum onun.”
Sana salâtu selam getirirken ya Resulallah, kalbimiz kâinat kadar büyüyor. Bu küçücük kalbim bir aynanın güneşi içine alması gibi Sana ait olan sevgimi içinde tutuyor.
Sevgin güneş olsun, içimizde dursun. Hayatım ve ömrüm adını andıkça bereketleniyor. Ruhlarımız adını anmakla diriliyor. Kışın ortasında bahar, adını anmakla geliyor ya Resulallah. Kışımı bahara çevirdin. Sonsuz salâtu selam olsun Sana.
Bir gün:
“Bana salavat getiren hiç bir Müslüman yoktur ki salâtu selam getirdiği müddetçe melekler de ona dua etmesin” demiştin. Sadece bir günde değil tüm dünya günlerinde Seni böyle anmak istiyoruz. Ve Rabbimize yalvarıyoruz:
Allah’ım, Habibin hürmetine bizleri bağışla, kusurumuzu affet, bizi kendine kul kabul et, emaneti alma zamanına kadar bizi emanetine emin akıl, bize ihsan ettiğin maddi manevi rızkımıza bereket ihsan eyle.