Bir adam bütün sonbaharını bahçesinde çalışarak geçirmiş ve birbirinden güzel çiçekler ekmiş. Kış geçip de bahar geldiğinde kendi çiçeklerinin arasından birkaç gelinciğin çıktığını görmüş. Oysa gelincikleri kendisi dikmemiş. Özenle diktiği çiçeklerin görüntüsünü bozduğu için, sadece gelincikleri öldürebilecek bir ilaç bulmak istemiş. Ama kime sorduysa, aldığı cevap hiç değişmedi:
''Kullanacağın zehir, sadece gelincikleri değil, bütün çiçekleri öldürür.''
Adam ümitsizlik içinde çok meşhur bir bahçıvanın yanına gitmiş. Çünkü içinden çıkamadığı bu meseleye olsa olsa o çözüm bulabilirmiş. Bahçıvanlığı kadar, bilgeliği ile de insanların gönlünü kazanan bu zat, adamı dinledikten sonra şöyle demiş:
''Dostum, senin bahçen tıpkı bir evliliğe benziyor. Evlilikte de güzel şeylerin yanı sıra, ufak tefek istenmedik şeyler de çıkar.''
''Peki, ne yapabilirim?''
''Hiçbir şey. Ama bahçene her baktığında üzülmek yerine şu hayat dersini hatırlayabilirsin: Tıpkı evliliğindeki küçük problemler gibi bu çiçekleri de sen ekmedin. Onlar da senin isteğin dışında çıktı. Ama unutma ki onlar da senin bahçenin bir parçası ve o bahçenin güzelliğini tamamlıyorlar.''