Bir bütünün parçalarının aynı gayeye yönelmeleri gerekir. Çünkü aynı amacı taşımayan parçalar bütünlüğü ve ahengi bozar.
İnsan da tüm organları ve duygularıyla bir bütündür. İnsanın mutmain olabilmesi, iç huzuru bulabilmesi için, aklını ve duygularını tatmin eden bir hayat gayesine yönelmesi gerekir. Mesela bizim kültürümüzde bu ahengi yakalayabilmiş insanlar için, “akl-ı selim, kalb-i kerim” denilir.