Üzümlerin hepsi üzüm, ama hepsi de başka başka üzümler...
Boy boy, şekil şekil, renk renk ve lezzet lezzet üzümler...
Üzümleri seviyorum.
Seyretmek güzel üzümleri. Mükemmel bir istif... Muntazam bir dizayn ve tam mânâsıyla bir olağanüstülük...
Üzümler... Üzümler bir yaratılış hârikası.
Ezik, çürük, bozuk üzümler; orta malı! Her böceğin ve sineğin yemeği. Bir süre sonra ortada kendileri bile kalmıyor zaten!..
Salkımdan düşüyorlar, kopartılıyor, atılıyorlar.
Ama üzümler güzel yine de; çürüğü-çarığı, akanı-kokanı olsa bile.
Üzümler sevilmeye değer.
Akıllı arılar üzerinde dolaşmıyor üzümlerin, diğer böcekler gibi.
Biliyorlar; üzümler güzel elbette... Ama onların içi daha güzel. Ve bir camın ardından bakar gibi bakmak yetmiyor onlara. Çözüm arıyorlar... Karşılıklı muhtaç olmaların sağladığı dengenin farkındalar.
Akıllı arılar üzüm arıyorlar. Ve çözüm arıyorlar.
Çözümlerse; kafaların içinde!..
Can, “cam”ın ardındaki “canan”a doğru süzüm süzüm süzülürken;
Nasıl olur da bunun “balı” bana doğru süzülür, diyor...
Nasıl olur bu?..
Üzümlerin hepsi üzüm ama hepsi de başka başka üzümler...
Boy boy, şekil şekil, renk renk ve lezzet lezzet üzümler...
Üzümleri seviyorum.
Üzümleri seviyor arılar da, sinekler de, böcekler de... Ve çoğu bekliyor, başına üşüşebilmek için bir üzümün ezilmesini, yarılmasını veya içini dışına vermesini!..
Ama “akıllı” arılar düşünüyor;
Ne yapabilirim?..
Ona ihtiyacım var ve o da bana muhtaç...
Ama her üzüm cam gibi bir kabukla kendini koruyor. Korumaya da devam edecek ömrünün sonuna kadar; zararlıların zararından kurtulmak için...
Akıllı arılar; üzümlerin kendi “varlığını” sardığı incecik kabuğun üstünde dolaşırken en ince noktayı arıyorlar. Biliyorlar ki en zayıf noktada olabilirlerse, en uygun vakitte, hafif bir tazyikle içini sunacak ona üzümler. Tadını verecek ona. “Sırrını” paylaşacak onunla...
Kendisini yaralamayacağını, açtığı kapıyı açık bırakmayacağını bildikleri için...
Üzümleri seviyorum.
Akıllı arıları da seviyorum!..