Günaydın; Uyananlara

Şu an acaba kaç kişi muhteşem bir gün yaşadığından habersiz?..

Merak ediyorum.

 

Kuşlar farkında bunun, kelebekler farkında. Kertenkeleler de farkında...

Ağaçlar, erken gelen bahara yüreklerini açmış; pembe ve beyaz çiçeklerini sunmakta...

İnsanları merak ediyorum...

Şu an acaba kaç kişi harika bir gün yaşadığının farkında?

 

Çimenler, çiçekler ve çocuklar birbirlerine söylüyor bunu...

Kuşlar, kelebekler ve böcekler birbirlerine söylüyor bunu...

İnsanlara da söylüyorlar, fakat;

Duyuramıyorlar!

 

İnsanlar...

Duyun çiçekleri, işitin kuşları, dinleyin çocukları;

Onlar, “avucunuzdaki” harika bir günden bahsediyorlar size.

Dokunun, koklayın, işitin, bakın, tadına varın; kendi tıpalarınızı çıkarıp!..

 

Gün; avucumuzda...

Farkında değiliz.

Gün; gözümüz kadar yakın bize... Tenimiz kadar yakın...

Farkında değiliz.

Gün; biziz hatta!

Biz harika bir günüz...

Farkında değiliz.

 

Günaydın;

Uyananlara!..

 

Gün bitmeden, uyuyanları uyandırın ne olur…

Gün bitmeden “günaydın” deyin insanlara.

“Bugün harika bir gün... Bugün muhteşem… Bugün eşsiz ve tek... Bugün bulunmaz” deyin.

Yakalayın günü.

Tutun, bulun, hissedin... Yaşayın kendinizi.

Gün; avucumuzda...

Gün; biziz hatta ve biz harika bir günüz...

Farkında değiliz.

Söyleyin bunu, “söylenmeye” ihtiyacı olanlara.

 

Günaydın;

Uyananlara!..