Biz çay içmeyi babamızdan öğrendik, okumayı annemizden
Biz dinlemeyi babamızdan öğrendik, sohbeti annemizden...
Biz susmayı babamızdan, konuşmayı annemizden öğrendik.
Biz umutsuzca boyun eğmeyi babamızdan, başımızı dik tutup güçlü görünmeyi annemizden.
İç çekip içimizi dinlemeyi babamızdan öğrendik, içi çekenlere ilaç olmayı annemizden.
Bizim babamız suyu akıtır, annemiz yolunu buldururdu.
Yolda gitmeyi babamız öğretti bize, yolu izlemeyi annemiz.
Gurbeti babamız başlattı, annemiz tamamladı.
Babamız temiz iş, annemiz kaliteli iş çıkarırdı, ama hiç bir işleri eksik olmazdı.
Bizi hasrete babamız boğdu, annemiz hasretle göğüs germeyi yaşayarak gösterdi.
Biz iki asil insanın eksik çocuklarıyız.
Farklılıklarla denge kurmayı öğrettiler bize, hayatın dengesizliğine yığıldık biz bazı bazı...
Biz iki mükemmel insanın hatalı evlatlarıyız.
Çok şey öğrendik ama hala çocuğuz.
Bu yüzden hep yarım kaldık, ama yarım işleri hiç sevmedik.
Bizi bizden başka kimse anlamaz, ama bizden başkaları bizi bizden ayırır.
Ayrılık haktır, unutmak haksızlık.
Biz bize doğruyuz, gerisi yalan dolan...
Adı ‘y’ ile başlayanın
İsmi sır olur.
Sırrı sukût olanın
Hayatı gizem olur.