Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yeraltı nehri kaynıyordu
Gözlerim yollarda, bekler dururum
‘Nerde kardeşlerim’ diyordu bir ses
İlk kıblesi benim ulu Nebinin
Unuttu mu bunu acaba herkes
Şimdi kimsecikler varmaz yanıma
Resulden yoksunum, tek ve tenhayım
Rüzgârlar silemez gözyaşlarımı
Çöllerde kayıp bir yetim vahayım
Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Götür Müslüman’a selâm diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu
(M. Akif İnan)