Çocukluk yıllarımdı… Nenemle yayladaydık.
Bir günün akşamında kapımıza bir yolcu geldi. Neneme, “Beni bu akşam misafir eder misin nene? Hem yorgunum hem açım!..” dedi.
Nenem, “Olur oğul, buyur içeri.” diyerek içeri aldı.
Yün yastığı alıp adama vererek sediri gösterdi nenem. “Sen dinlen.” dedi adama.
Sonra da hayvanlara bakmak için dışarı çıktı. Biraz sonra içeri girince baktı ki, adam yastığı başına değil ayaklarının altına koymuş.
Bir yastık daha getirip başına verdi ve tekrar dışarı çıktı. Elinde malzemelerle yemek yapmak için içeri girdi. Baktı ki, verdiği ikinci yastık da adamın ayağının altında…
Bu işe şaşıran nenem garipseyerek: “Oğul niye yastıkları ayaklarının altına koyuyorsun; yastık başa konmaz mı?!.” deyince, misafir cevap verdi:
“Nene, bu akılsız başım yüzünden bu sefil ayaklar çok çekti; işte böyle başıma ceza veriyorum, ayaklarımı da dinlendiriyorum.”