Eşiyle geçimsizlik yaşayan bir adam bir psikoloğa danışmaya karar verdi.
Çok üzgün ve bitmiş bir halde psikoloğun karşısına geçip derdini, yaşadıklarını anlattı.
Psikolog baştan sona dinledikten sonra, “Tamam anladım.” dedi, “Size birkaç çözüm önerim olacak. Başlangıç olarak eşinize bol bol iltifat edin, mesela yaptığı yemekleri övün, güzel sözlerle gönlünü alın. Sonra gelişmelere göre yeni adımları uygulayalım.”
Adam kötü günleri geride bırakma hayaliyle evine adeta koşarak gitti. Eve girdiğinde yemek hazır onu bekliyordu. Yemekten tattı ve başladı iltifatları sıralamaya: “Hanım bu ne lezzet, ben ömrümde böyle güzel yemek yemedim…” Bir yandan yiyor bir yandan da övgülerine devam ediyordu: “Şöyle harika, böyle güzel…”
Fakat o övdükçe hanımı bozuluyor, renkten renge giriyordu.
Ve sonunda adamın sözünü kesip bir güzel payladı ve mutfağı terketti.
Adam ertesi gün tekrar psikoloğa gitti.
Psikolog, “Nasıl ise yaradı mı iltifatlar?” diye sorunca, adam başını salladı “hayır” dedi.
Psikolog “Nasıl olur!” diye hayret etti. “Oysa övgü çok etkilidir…”
Adam, “Belki öyledir ama” dedi, “Eşim övdüğüm yemeği komşudan almış…”