Bağdat’ta bir dokumacı, dokuduğu sepeti satmış, ama daha sonra o sepette bir kusur gördüğü için müşteri sepeti iade etmiş, ödediği parayı da geri istemişti.
Bu durum karşısında dokumacı, tezgâhtaki sepete bakıp ağlamaya başladı.
Dokumacının bu halini gören müşteri, adamın maddî açıdan zor durumda olduğunu düşündü.
Adam, durumu çok sıkışıktı galiba, sepet karşılığı aldığı parayı hemen kullanmış olmalı, şimdi parayı ödeyemez durumda mı yoksa? diye düşündü. Müşteri iyi kalpliydi:
“Niye ağlıyorsun?” diye sordu. “Sepeti geri verdim diye ağlıyorsan, dert etme. Sepeti geri götürürüm, parayı da istemem.”
Dokumacı:
“Hayır” dedi, “Sepet için ağlamıyorum. Sepetin bir kusuru görüldü de geri çevrildi. Peki ya ömür boyu yaptıklarım Allah’ın huzuruna arzolunduğunda, böyle bir kusur yüzünden geri çevrilecek olursam, ne olur benim hâlim? Siz sepeti iade ederken aklıma bu geldi de bunun için ağladım. Hayat sepet gibi değil ki, düzeltilsin yahut tekrar yapılsın...”
(Doğu Klasiklerinden)