Yıllar önce, bir deniz filosu Basra Körfezi’nden İtalya’ya gidiyordu. Süveyş Kanalı’nı geçerken, gemilerden biri karaya oturdu. Gecenin serinliğinde herkes geminin kurtarılması için çabalıyor, ancak şafak vakti yaklaştığı halde gemi hâlâ kurtulamadığı için geriden gelen gemilerin de yollarını kapatıyordu. Sinirler iyice gerilmiş durumdaydı.
O anda, mucizevî bir olay gerçekleşti. Ufuk kızıllaşmaya başladı. Yıldızlar bir bir sönmeye başladılar. Çölün ortasından yeni bir gün doğuyordu.
Gemidekilerden biri, manzaraya bakıp:
“Bakın, bakın; ne kadar güzel!” diye bağırdı.
Gemideki herkesin üzerine çöken gerginlik ve karamsarlık birden kaybolmuştu.
Gün doğumunu seyrettikten sonra, herkes yemekhaneye girip sakin bir şekilde kahvaltısını etti.
İki saat bile geçmemişti ki, bir çatana geldi ve gemiyi kurtardı...
Gemidekilerin o sabah o olaydan aldıkları ders, güzelliklere açık bir gözün, hayata bakışı nasıl da değiştirdiğiydi...
— George Morrill