Satır Arkası
ISINMAK VE ISITMAK... MERHAMETLE “Kar üstümüzü örttüğünde sığınabileceğiniz kaç ev vardı?” diye…
Ya sevdikleriniz?..
Günler günleri kovalıyor, aylar ayları... Zaman, kesilmez akışıyla geçmişe doğru çoğaltıyor ömrümüzü. Bütün şatafatı, oyunları ve oyalamasıyla yüzümüze gülse de dünyanın fâni yüzü, biliyoruz, gülmelerimizi ağlamalara çevirmekte hiç gecikmez. Bir gün eyvallah demeden çekip gidecek olan ne çok şey var hayatımızda. Her giden, bir parça koparıp gidecek. Her giden gittikten, her terkeden terkettikten sonra ne kalacak geride bizden? Bastığımız yerden bir avuç toprak belki ve günbatımı kızıllığı... Kalplerimize vuran sahici sesi işitmeyecek miyiz artık: “Fâniyim fâni olanı istemem...”
Günler günleri kovalıyor, aylar ayları.. Yürüyoruz işte, bir durak ötesi sonsuzluk. Yaşamak, yürümek değil midir zaten ve yürümek O’nun (cc) istediği, O’nun (cc) sevdiği gibi değilse yürümek midir?
Sonra birlikte yürümek, doğru ve düzgün, bir arada, doğruyu ve hakikati öğrenerek ve öğreterek. Okuyarak ve okutarak, severek ve sevdirerek.
Zafer, siz okuyucularıyla birlikte yürüyor yirmi sekiz yıldır. Siz Zafer’le yürüyorsunuz iyi ve güzel olana, doğruya ve hakikate. Peki ya sevdikleriniz? Dostlarınız, tanıdıklarınız aramızdalar mı? Bizimle birlikte mi yürüyorlar? Yoksa onları kendi yalnızlıklarına terk edip, umutsuzluklar ve yanlışlıklar içinde yaşamalarına göz yummak mı yaptığımız? Küçük bir adım da olsa atmayacak mıyız onlara? Dudaklarına bir avuç su, gözlerine bir parça ışık yetiştirmeyecek miyiz? Az bir gayretle, çok büyük hayırlar işlemek mümkünken çekecek miyiz elimizi? Sevdiklerimize Zafer okutmayacak mıyız?
Kazandığımız her abone kazandığımız bir insan demektir. Doğruda, hakikatte, iyide ve güzelde çoğalmamız...
Şimdi Zafer için, sevdiklerimiz için küçük bir gayret daha rica ediyoruz sizden. Lütfen abone olmakta ve sevdiklerinizi, çevrenizdekileri abone yapmakta gecikmeyiniz. Karanlıktan şikâyet etmektense, bir mum yakmayı tercih edenlerden olunuz.
Selâm ve sevgi ile
