Zil Çalmadan Önce / Dünya Hâli

“Seni arıyorum...
Biliyorum; buralarda yoksun...
Bulmam mümkün değil ama...
Yine de arıyorum.

Seni arıyorum...
Seni, olman gereken yerde arıyorum.
Bulamayacak olsam da...
Olman gereken yerde!
Sevdiğim için...”

Beklersin!
Gelip gelmemesi bir tarafa...
Beklenmeye değer olduğu için...
Beklersin...
Ve bu bekleyiş senin sevgiye karşı durduğun yerdir.
Ve bu bekleyiş, beklediğinden çok seni anlatır...
Yani, “sevgim olmasa, güzelliğin kaç para eder?” demişler ya...

Aradıkların...
Beklediklerin...
Sevdiklerin...
Aynadaki suretindir...
“Uyku katillerin bile çeşmesi;
Yorgan Allahsıza kadar sığınak.”

Ve ama her seferinde uyanmak...
Aynada suretinle karşılaşmak...
Ulaşmak istediğin yerden önce,  gittiğin yol ele verir seni...
Hayat, kürsüsünün başında, bütün öğrencileri gören öğretmen gibi...
Kopya çekmek; fanteziden ibaret...

Bir rüzgâr eser, bütün karton kuleler devrilir...
Bir kar fırtınası yıkar hayallerini...
Geceyi ararsın, sığınmak için...
Ama gün, her gün doğar yeniden...

Aradıklarınla, beklediklerinle, sevdiklerinle...
Ve yürüdüğün yoldaki ayak izlerinle...
Hikâyen yazılır, farkında olmasan da...
Hikâyen bittiğinde...
Değiştirmek için silgi, kalem...
Ve bir nefes zaman...
Bulamazsın!