“İnsanların önemli bir kısmı cehenneme gidecek, azap görecek... Kullarını yaratıyor, sınıyor, sürekli korkutuyor, sonra da azap ediyor... Madem seviyor kullarını, niçin hepsini cennetine almıyor?”
...
Allah Rahmandır, Rahîmdir! Sınırsız bir merhameti var onun. Yeryüzü sayfalarına dikkatle bakarsan görebilirsin. Tüm canlıları yoktan var eden, ihsanlar, nimetler ve lütuflarla yaşatan, derdi olana deva gönderen, şifa veren bir yaratıcı acımasız olabilir mi hiç! Rahîmdir o, sınırsız merhamet sahibidir.
Fakat aynı zamanda adildir, hak sahibine hakkını verir. Zalimleri cezalandırır, iyileri ödüllendirir. Bu da güzeldir kuşkusuz.
Bir adam düşün, hiçbir suçun yokken sana işkence ediyor, canını yakıyor, malını alıyor, namusuna saldırıyor, ezip geçiyor seni. Fakat sen acizsin, güçsüzsün, ona hiçbir şey yapamıyorsun. İçin öfkeyle doluyor. Sağa sola başvuruyor, o zalimin cezalandırılmasını istiyorsun ama hiç kimse ilgilenmiyor. Yaptıkları yanına kalıyor zalimin.
Sonra adil bir hâkim çıkıyor, o edepsizi yakalatıyor, hapse attırıyor, yaptıklarını cezasını çektiriyor, ettiği kötülükleri yanına bırakmıyor. Bir düşün, hakkın yerini bulması sebebiyle sen ne kadar sevinir, ne büyük bir sürur duyarsın.
Hatta sana bir kötülük etmese ama sen bilsen ki o adam zalimdir, çevresine zarar veriyor, onun cezalandırılmasından yine de memnun olursun. Çünkü insanlık itibariyle, başkalarının acılarına duyarsız kalamazsın.
İşte bu misalin dürbünüyle bak ilahi cezaya. Nice zalimler gelip geçti bu dünyadan. Yaktılar, yıktılar, işkenceler ettiler, bir ceza görmeden debdebe içinde ölüp gittiler. Mazlumun ahı yerde kaldı, eziyet çekenin intikamı alınamadı. Ne kadar üzülür insan, nasıl da bunalır. İşte, ilahi adalet bu noktada giriyor işin içine, o zalime ceza veriyor, onu cehennem hapsine atıyor, mazlumun intikamını alıyor.
Kâfir de bütün varlıkların haklarını çiğniyor, onları yaratıcısı olmamakla itham ediyor, kendilerine verilen görevleri eksiksiz yaparak kulluk ettiklerini kabul etmiyor. Bunun cezasını elbette çekecek.
Yersiz merhametini adaletin önüne geçirme. Kanunu uygulayan zalim olmaz ama kanuna uymayan cezalandırılır.
Temel ilke budur.