Bir bayram günüydü. Peygamber Efendimiz (asm), saadetli hanelerine geldi.
İçeride Aişe annemiz ile birlikte Medineli iki kız vardı. O iki kız, def çalıyor, şiirler okuyor, şarkılar söylüyorlardı.
Allah’ın Resulü (asm), arkasını dönüp yatağına uzandı. Başını da elbisesiyle örttü.
Biraz sonra içeriye, Hz. Aişe’nin babası Hz. Ebu Bekir girdi. Def çalan kızları görünce:
“Bu ne hal? Allah’ın Resulü’nün evinde çalgı mı çalıyorsunuz?” dedi ve Hz. Aişe’yi azarladı.
Hz. Ebu Bekir’in sesini duyan Peygamber Efendimiz (asm), başını açıp yatağında doğrularak:
“Ebu Bekir onlara dokunma! Bu günler bayram günleridir. Her milletin bir bayramı vardır. Bu da bizim bayramımızdır” buyurdu.