Bir gün, bir delikanlı babasına: “Bizimkinden daha iyi ve yüksek evlerde, daha lüks ve zengin bir hayat yaşayan insanlar var, baba” dedi. “Niye biz de onlar gibi yaşamıyoruz?”
Baba, oğlunun sitem yüklü sorusuna o gün bir cevap vermedi.
Günler geçti. Bir tatil günü baba, oğlunu yanına alıp şehrin kenar mahallelerinde dolaştırdı. Oralarda sokakta eski ve yamalı giysiler içinde oynayan çocuklar vardı. Evlerden bir kısmı yıkılacak kadar harap ve ışıksızdı.
Baba, oğluna bu perişan manzarayı göstererek: “Bak oğlum” dedi, “biz bunlardan daha iyi yaşıyoruz. Kendinden yukarıda olanlara baktığın kadar, kendinden daha aşağıda olanlara bakmazsan, elindekilerin kıymetini bilemez, mutlu olamazsın.”