Suffa Mektebi’nin demirbaş bir talebesi olan Hazreti Ebu Hüreyre (ra) şöyle anlatıyor:
“Bir defasında aç olduğum bir halde, Allah Resulü’nün (sav) evine kadar beraber gitmiştik... Baktık ki, bir kadeh süt oraya hediye getirilmiş. Allah Resulü (sav) sütten ikram etmek için Ehl-i Suffe’yi çağırmamı söyledi. Ben kalbimden dedim ki: “Bu sütün bütününü ben tek başıma içebilirim; hem aç olduğum için daha fazla muhtacım.” Fakat Efendimizin (sav) emrine binaen gittim, onları topladım ve yüzün üzerinde sahabeyi getirdim. Allah’ın Elçisi (sav), sütü onlara ikram etmemi söyledi. Ben de o kadehteki sütü birer birer hepsine verdim. Her birisi doyuncaya kadar sütten içiyorlardı sonra diğerine veriyordum. Böyle birer birer içirerek bütün Ehl-i Suffe o sâfi sütten içtiler.”
“Sonra, Efendimiz (sav), “Geriye seninle ben kaldık, önce sen iç.” dedi. Ben de içtim. İçtikçe, “iç” dedi. Artık içemez hale geldikten sonra dedim ki: “Seni hak ile gönderen Zât-ı Zülcelâle yemin ederim, yer kalmadı ki içeyim.” Sonra kendisi aldı, Bismillah deyip hamd ederek kalanı içti.”
Yüz bin afiyet olsun!
Kaynak:
Nursi, Said, Mektubat, Mucizat-ı Ahmediyye Risalesi, s. 118, Envar Yayınları, 1996, İstanbul.