21. Yüzyıl Egoizm Çağı

21. YÜZYILDA geriye tek bir izm kaldı; Egoizm! Böylece insanın sürekli cevap aradığı “Nasıl mutlu olurum?” sorusunun cevabı da şekillenmiş oldu; tüketerek farklı ve saygın olmak, kimsenin tüketemediği şeyler tüketerek diğerlerinden ayrışmak, kendini tükettiklerinle tanımlamak.

Örneğin neden, kadranı ve beygir gücü yüksek bir spor araba hayalleri süsleyen bir arzu nesnesi ve bir tüketim ikonudur? Şehir hayatının yoğun trafiğinde her çeşit aracın eşit süratte gidebildiğini düşünürsek, bizi evimize çabuk götürmesi için olmadığı ortadadır. Biz ona, fonksiyonlarından çok daha fazla bir anlam yükleriz; farklı ve itibarlı olmak. Yani okşanan egonun verdiği, kendini özel hissetme hazzı.

Ancak bu zihin haritası içerisinde yaman çelişkiler barındırıyor. Örneğin herkes farklı olmak için tüketince, insanlar farklılaşacaklarına giderek birbirlerine daha çok benziyorlar. Eşsiz olmaya çalışan kopyalar gibi.

Bu yarış, aynı zamanda ilişkilerin kalitesini de düşürüyor. Diğer yandan, güvence ve itibar için sahip olunanlar, onları kaybetme korkusunu da beraberinde getiriyor.

Çünkü kim olduğunu, neye sahip olduğun belirliyor ve onları kaybetmek demek, benliği ve kimliği de kaybetmek demek. Yani sahip olduklarının, senin sahibin oluyor!

Tüm bunlar Adem ve Havva’nın cennette ihtiyaçları olan her şeye sahipken, sahip olmadıkları tek bir şeye meyletmelerine benziyor. Hırsları Cennette olduklarını unutturdu ve onun değerini takdir edemediler. Böylece Cennetten indirildiler.

İnsan da bugün aynı genetik mirasla hareket ediyor. Mutluluğu ve huzuru bu yüzden bulamıyor.